Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym – w niedziele po wieczornej Mszy Świętej o godz. 16:45.
Droga Krzyżowa – w piątki – dla dzieci – o godz. 16:00, dla dorosłych – o godz. 17:30.
Nie będzie Drogi Krzyżowej o godz. 20:00.
DROGA KRZYŻOWA
W każdy piątek Wielkiego Postu odprawiana jest Droga Krzyżowa. Jest to nabożeństwo pasyjne, nierozłącznie związane z przeżywaniem Męki Chrystusowej. Korzeniami Droga Krzyżowa sięga IV wieku, gdy św. Helena znalazła relikwie Krzyża św. W tym czasie w Jerozolimie zaczęły powstawać bazyliki, upamiętniające miejsca Męki, śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Idąc śladami Chrystusa, wierni nawiedzali te miejsca i kontemplowali Jego zbawcze dzieła. Już w IV wieku istniała w Jerozolimie tradycja obchodu triumfalnego wjazdu Jezusa w Niedzielę Palmową oraz Wielkiego Czwartku i Piątku, a także Zmartwychwstania przy pustym grobie. Począwszy od Xl wieku pojawia się kult Chrystusa cierpiącego, umierającego na krzyżu. Pierwsze nabożeństwa Drogi Krzyżowej w dzisiejszej formie powstały w początkach XVl wieku w Niderlandach. Największe zasługi w powstaniu i propagowaniu Drogi Krzyżowej o 14 stacjach położył św. Leonard z Porto Maurizio. Nabożeństwu Drogi Krzyżowej papież lnnocenty Xl udzielił w 1686 roku odpustów, należących do Ziemi świętej, natomiast Papież Pius IX w 1859 roku przypisał do tego nabożeństwa odpust zupełny. Tradycją się stało, że w każdy piątek Wielkiego Postu rodziny katolickie biorą udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej w kościołach lub odprawiają ją w domu.
W wielu krajach popularne są Drogi Krzyżowe w formie wielkich procesji pokutnych. Najsłynniejsza odbywa się w hiszpańskiej Sewilli. Rozpoczyna się w Wielki Czwartek, a kończy w Wieki Piątek. Uczestnicy nabożeństwa ubrani są w stroje pokutne, kroczą za krzyżem boso, często obarczeni łańcuchami czy kajdanami. Niesione są figury i statuy nawiązujące do Męki Pańskiej. Największe z nich niesione są nawet przez kilkadziesiąt osób. Również w wielu miejscowościach Polski w Wielkim Poście, a szczególnie w Wielki Piątek, prowadzi się publicznie Drogę Krzyżową ulicami. W czasie tej procesji z krzyżem, i świecami, rozważana jest Męka Pańska. Jest to swoista Droga Krzyżowa, mająca znamiona publicznego wyznania wiary w odkupieńczą moc Męki i śmierci Jezusa Chrystusa.
W wielu krajach popularne są Drogi Krzyżowe w formie wielkich procesji pokutnych. Najsłynniejsza odbywa się w hiszpańskiej Sewilli. Rozpoczyna się w Wielki Czwartek, a kończy w Wieki Piątek. Uczestnicy nabożeństwa ubrani są w stroje pokutne, kroczą za krzyżem boso, często obarczeni łańcuchami czy kajdanami. Niesione są figury i statuy nawiązujące do Męki Pańskiej. Największe z nich niesione są nawet przez kilkadziesiąt osób. Również w wielu miejscowościach Polski w Wielkim Poście, a szczególnie w Wielki Piątek, prowadzi się publicznie Drogę Krzyżową ulicami. W czasie tej procesji z krzyżem, i świecami, rozważana jest Męka Pańska. Jest to swoista Droga Krzyżowa, mająca znamiona publicznego wyznania wiary w odkupieńczą moc Męki i śmierci Jezusa Chrystusa.
GORZKIE ŻALE
W każdą niedzielę Wielkiego Postu w kościołach polskich odprawiane są nabożeństwa Gorzkich żalów z kazaniem pasyjnym. Przed wystawionym Najświętszym Sakramentem wierni śpiewają hymny i kantyki o treści pasyjnej. To nabożeństwo rozważa Mękę Jezusa w trzech częściach, w kolejno następujący po sobie niedzielach.
Jest to nabożeństwo rdzennie polskie, powstałe w początkach XVIII wieku pod wpływem średniowiecznych misteriów pasyjnych, pieśni o Męce Pańskiej i modlitw brewiarzowych. Autorem tekstu gorzkich żalów był ksiądz Wawrzyniec Stanisław Benik ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy świętego Wincentego a Paulo, związany z Bractwem Miłosierdzia świętego Rocha przy kościele pod wezwaniem Świętego Krzyża w Warszawie. Pierwsze wydanie, noszące tytuł Snopek miry z Ogrodu Gethsemańskiego albo żałosne gorzkiej męki Syna Bożego (…) rozpamiętywanie (…) ukazało się w Warszawie w 1707 roku. Układ gorzkich żalów wyraźnie nawiązuje do struktury jutrzni ? jednej z modlitw brewiarza, odmawianych przez osoby duchowne. Nabożeństwo, rozpoczynane pieśnią o charakterze pobudki, wzywającą wiernych do prawdziwie głębokiego przeżywania ofiary krzyżowej Jezusa (Gorzkie żale, przybywajcie), składa się z trzech części, z których każda zawiera trzy pieśni, wprowadzane krótkim podaniem intencji.
Jest to nabożeństwo rdzennie polskie, powstałe w początkach XVIII wieku pod wpływem średniowiecznych misteriów pasyjnych, pieśni o Męce Pańskiej i modlitw brewiarzowych. Autorem tekstu gorzkich żalów był ksiądz Wawrzyniec Stanisław Benik ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy świętego Wincentego a Paulo, związany z Bractwem Miłosierdzia świętego Rocha przy kościele pod wezwaniem Świętego Krzyża w Warszawie. Pierwsze wydanie, noszące tytuł Snopek miry z Ogrodu Gethsemańskiego albo żałosne gorzkiej męki Syna Bożego (…) rozpamiętywanie (…) ukazało się w Warszawie w 1707 roku. Układ gorzkich żalów wyraźnie nawiązuje do struktury jutrzni ? jednej z modlitw brewiarza, odmawianych przez osoby duchowne. Nabożeństwo, rozpoczynane pieśnią o charakterze pobudki, wzywającą wiernych do prawdziwie głębokiego przeżywania ofiary krzyżowej Jezusa (Gorzkie żale, przybywajcie), składa się z trzech części, z których każda zawiera trzy pieśni, wprowadzane krótkim podaniem intencji.
za portalem: opoka.org.pl
